ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΜΟΥ!

Ronin.gr - widget IP και λειτουργικού

29 Απρ 2010

ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ

Δε χρειάζονται λόγια...

26 Απρ 2010

ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΩ...

Με τα μαλλάκια της να έχουν πέσει από τις χημειοθεραπείες, και με το οξυγόνο στο τέρμα, αγκομαχούσε να πάρει τη μια ανάσα μετά την άλλη. Η μητέρα της δίπλα έκανε την καρδιά της πέτρα για να μην καταλαβαίνει η κόρη της ότι μετράει ώρες.
Τα χειλάκια της και τα νυχάκια της μελάνιαζαν αργά αργά.
Έσβησε το βράδυ.
Ο Θωμάς καθόταν απ’ έξω. Σε μια βδομάδα θα αρραβωνιάζονταν. Τα είχαν ετοιμάσει όλα, την αγαπούσε τόσο που όταν του είπε ότι δεν ξέρει αν θα ζήσει, αυτός της έπιασε το χέρι και της είπε ότι ό,τι και να είναι, θα το αντιμετωπίσουν μαζί…
Τώρα αναπαύεται δίπλα στον μπαμπά μου που είμαι σίγουρη ότι θα την προσέχει.
Αν η Χρυσανθούλα ζούσε, θα έκλεινε τα 31 σήμερα. Έφυγε στα 27.
Τέσσερα χρόνια η θεία μου, δεν έλειψε μια μέρα από τον τάφο της. Τέσσερα χρόνια που της τηλεφωνώ κάθε μέρα, έχω φτάσει να καταλαβαίνω, από τον τόνο της φωνής της, αν την πετυχαίνω στο σπίτι, ή στο νεκροταφείο. Αν πηγαίνει, ή αν έρχεται.
Τέσσερα χρόνια, τη μαλώνω κάθε μέρα που υποβάλει στον εαυτό της το μαρτύριο της επίσκεψης στη Χρυσανθούλα… με χιόνια, με βροχή, με αέρα ή καύσωνα, είναι πάντα εκεί.
Τώρα τελευταία, μου λέει ότι της έβαλε στο χέρι μια χρυσή λίρα και στα επτά χρόνια να κανονίσω να την ξεθάψω, αν αυτή πάθει κάτι και δεν είναι εκεί να φροντίσει την κόρη της. Τώρα τελευταία μοιράζει πράγματα και με κάνει να ανησυχώ.
Δε θέλω να πηγαίνω στο χωριό γιατί και μόνο που τη βλέπω όταν γυρνάει από το νεκροταφείο, μου σπαράζει την καρδιά.

23 Απρ 2010

ΕΛΛΑΔΑ Ή ΓΕΛΑ-ΔΑ;;;

Χμμμμ.

Είμαστε ένα κράτος ρεζίλι…
Δε μιλώ για το γεγονός ότι προσφεύγουμε στο διεθνές νομισματικό ταμείο, ενώ θα μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα της χώρας χωρίς να θιγεί κανένας πολίτης. Θα μπορούσαμε να φορολογήσουμε την εκκλησία ως φυσικό πρόσωπο, θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε το χρυσό που κρύβει σε μοναστήρια και το άγιο όρος. Δεν είναι τυχαίο ότι δε χρησιμοποιώ κεφαλαία γράμματα για το άγιο όρος.

Αλλά ανέκαθεν, η εκκλησία αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα του ελληνισμού. Οι κωλοπαπάδες έφταιγαν που έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Οι κωλοπαπάδες φταίνε και σήμερα για το χάλι της οικονομίας. Είναι χρήματα του λαού αυτά που μαζεύουν οι κωλότραγοι και τα στοιβάζουν σε χοντρές ράβδους χρυσού ή ολόχρυσες επισκοπικές ράβδους για να τις κρατάνε, ενώ θα έπρεπε ο ίδιος ο λαός να τους τις χώσει στο απευθυσμένο τους!

Υπάρχουν άλλοι, πολύ πιο αρμόδιοι από εμένα να μιλήσουν για την κατεστραμμένη οικονομία μας. 

Εγώ θα αναπτύξω μιας άλλης μορφής εξευτελισμού του έθνους μας και των εθνοπατέρων μας.

Πήγε το απόλυτο τίποτα στη βουλή. Και τί έκανε;;; ζήτησε να δει τον πρωθυπουργό. Και δε βρέθηκε ένας να τιμήσει την ψήφο των οπαδών του και να της απαγορεύσει την είσοδο. Δε βρέθηκε ένας να της απορρίψει το αίτημα πάραυτα! Μόνο φώναζαν ο ένας τον άλλο να φωτογραφηθούν με την πουτάνα!!!

Και άστο αυτό. Γιατί μπορεί να είναι εκπρόσωποί μας, αλλά δεν έλεγξε και κανείς το δείκτη ευφυΐας τους.

Βγήκε το απόλυτο τίποτα και έκανε διάγγελμα στον ελληνικό λαό. Και η  απόλυτη ξεφτίλα των μμε, το μετέδωσε σε όλα τα κανάλια. Έστω και αν το έκαναν λοιδορώντας το. Από τη στιγμή που μεταδίδεται, είναι μήνυμα. Και πες το σταρ, χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σοβαρότητας ως κανάλι. Ο αντέννα, το μέγκα;;;

Είμαι αρκετά μεγάλη για να θυμάμαι την ιταλίδα πορνοστάρ Τσιτσολίνα να λέει ότι θυσιάζει το κορμί της στο Σαντάμ Χουσεΐν για τον πόλεμο του κόλπου.
Ήταν σημαδιακό. Κόλπο είχε και αυτή!

Τώρα, μια άλλη έχουσα κόλπο και χρησιμοποιώντας τον επικερδέστατα, έρχεται να τον δουλέψει για την οικονομία και τους άνεργους.

Μπράβο βρε! Οι άνεργοι που δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν γκόμενα ή πουτάνα, θα γαμήσουν τζάμπα. Είναι όσο και να πεις, ένα βήμα στον κοινωνικό αγώνα της  τΣούλιας.

Μα ειλικρινά, υπάρχει κόμμα που θα έβαζε το απόλυτο τίποτα στο ψηφοδέλτιό του;;;

Μην παίρνετε και όρκο ότι είναι διαφημιστικό κόλπο. Τόση μαλακία στον εγκέφαλο δεν έχει το λαμέ κασκέτο… όλο και κάποιος θα του έβαλε την ιδέα.

Αφού το απόλυτο τίποτα ενδιαφέρεται για την οικονομία της χώρας, πως πηγαίνει αφιλοκερδώς, όπως υπογράφει στα αστυνομικά τμήματα της επαρχίας, και παράλληλα ζητάει τα μαλλιοκέφαλα των ιδιοκτητών κέντρων που εμφανίζεται;;; αυτή δεν είπε ότι οι αρπαχτές είναι πολλών εκατομμυρίων. Που στο διάολο είναι το ΣΔΟΕ;;;

Γιατί δεν τη βάζει μέσα, να δουν χαρά στα σκέλια τους και οι θαμώνες των κρατητηρίων;;; αυτή δε θυσιάζεται για τους μη προνομιούχους, ας κάτσει λοιπόν στους συλληφθέντες αλβανούς, πακιστανούς και λοιπούς λαθρομετανάστες που συνωστίζονται στα κρατητήρια…

Θα μου πεις, Ρία, εσύ το είδες το διάγγελμα; Ναι το είδα. Και να μην ήθελα δε γινόταν, κάναμε επίσκεψη στους ασθενείς και σε όλα τα κανάλια το έδειχναν. Είχε βέβαια και τα καλά του. Γέλασε μια νεαρή κοπελίτσα που το είδε και είχε να σταματήσει το κλάμα δυο μέρες όταν της είπαν ότι ίσως και να είχε καρκίνο στο οστέινο τμήμα του κεφαλιού της και έπρεπε να χειρουργηθεί για να το στείλουν το κόκαλο για βιοψία.

Το απόλυτο τίποτα, δεν ξέρει ούτε να διαβάζει. Το χαρτί στα μάτια της μπροστά είχε και έκανε και λάθη. Άντε τώρα να προσπαθήσει να πει κουβέντα που δεν περιστρέφεται γύρω από το αιδοίο της, από μνήμης!

Είμαστε όχι για το διεθνές νομισματικό ταμείο, για το διεθνές ψυχιατρικό ιατρείο!


20 Απρ 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΧΑΛΙ ΜΑΣ

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, ας ξεχαστούμε με καλή μουσική.

17 Απρ 2010

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΑΓΩΝΙ



Επειδή είμαι και ξανθιά, έχω μερικές ερωτήσεις να κάνω.
Αυτός που ζωγραφίζει, δε λέγεται ζωγράφος;
Αυτός που τραγουδάει και πουλάει σιντί με τα τραγούδια του, δε λέγεται τραγουδιστής;
Αυτός που διδάσκει τα παιδιά μας γράμματα, δε λέγεται δάσκαλος;
Υποθέτω ότι θα μου πείτε, ναι.
Ε, τότε, αυτή που γυρίζει πορνό και το πουλά στα περίπτερα και παίρνει και χρήματα αρκετά, δε λέγεται πορνοστάρ;;;
Όχι τίποτ΄ άλλο, αλλά και ο καημένος ο
Παπαδημούλης, τον ίδιο συνειρμό με εμένα έκανε και ο έρμος τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη…(λέμε τώρα!)
Θα μου πείτε, ότι είναι διαφημιστικό κόλπο και ότι όλα αυτά γίνονται για να ασχολούνται με το απόλυτο τίποτα. Δεκτόν. Αλλά ρε παιδιά, έλεος.
Έχουν καταλυθεί τα πάντα.
Και άλλες φορές έχω γράψει ότι το μυαλό έχει φυράνει τώρα τελευταία, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, η ανοχή του κόσμου έπαψε να υφίσταται.
Τα έβαλε με τους γονείς της το απόλυτο τίποτα. Τα έβαλε με την αδερφή της που δεν την είχα ακούσει ποτέ, αλλά διαπίστωσα ότι κράτησε μια αξιοπρεπέστατη στάση. Τα έβαλε με τη λαίδη. Ποιά λαίδη;  Την ΄Αντζελα ρε παιδιά, την Άντζελα Δημητρίου. Δεν είμαι φαν της, αλλά δε θα βγει και η πορνοστάρ, να πει ότι είναι χειρότερο που η Άντζελα τραγουδούσε στην εθνική από το να γυρίσει τσόντα!!! Τα έβαλε και με το βουλευτή του ΚΚΕ, κύριο Παπαδημούλη. Τουλάχιστον εσείς που με διαβάζετε, ξέρετε ότι μόνο το ΚΚΕ δε θα υποστήριζα. Αλλά όσο και να είναι, είναι μερικά πρόσωπα που αξίζουν και το σεβασμό μας για τη στάση τους, το λόγο τους και τις γνώσεις τους. Είναι ένας πτυχιούχος που ειδικεύεται στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και την εφαρμογή τους σε κτήρια ώστε να είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Αυτόν τον άνθρωπο, χιλιάδες τον υποστηρίζουν με την ψήφο τους, μιας και εκλέγεται στη Β’ Αθηνών. Και έρχεται μια όμορφη, αλλά τίποτ’ άλλο, κοπέλα και τον μηνύει γιατί την είπε πορνοστάρ!!! Η οποία κοπέλα, δεν έχει ταλέντο ούτε στο τραγούδι, ούτε στο να προωθηθεί, ούτε όμως και να @#μηθεί! Αν δεν είχε το όνομα που έχει, ποιος θα έδινε 20 ευρώ για να πάρει την τσόντα που γύρισε; Και δε λέει και τίποτα, καμιά σχέση με αυτό που λέγεται τσόντα. Ένα αγγούρι που παίζει με ένα μπουκάλι και έναν άντρα…
Αλλά, ας κοιμίσω τον Τιμογιαννάκη που ξύπνησε μέσα μου.
Το ξέρω πως είναι διαφημιστικό κόλπο, αλλά με έχει κουράσει η δικομανία του δίδυμου απόλυτο τίποτα/κασκέτο με πούλιες!
Δικαίως θα μου γράψετε στα σχόλια ότι με αυτά που κάνει το δίδυμο, μέχρι και εγώ ασχολήθηκα με το τίποτά τους!
Δεν είναι έτσι όμως! Δείχνει την κατάντια της κοινωνίας μας. Δε μας απασχολεί που η οικονομία του κράτους πάει κατά διαόλου, αλλά αν τον παίρνει, πως τον παίρνει  και από ποιον τον παίρνει το απόλυτο τίποτα!
Το απόλυτο τίποτα που δεν έχει συναίσθηση του τι είναι, τι κάνει και πως το βλέπει ο κόσμος. Που προκαλεί με το ντύσιμο, τα λόγια, τις ενέργειές του. Και βγαίνει και η Τατιάνα και την κάνει είδωλο της νεολαίας! Ποιος διεστραμμένος νους συνέλαβε αυτήν την εκπομπή με το απόλυτο τίποτα, δεν μπορώ να καταλάβω!
Τι πρότυπα περνά στην  κοινωνία μας η εκπομπή; Τι ιδέες μπαίνουν στα μυαλά των έφηβων κοριτσιών; Τι μηνύματα παίρνουν όλα τα παιδιά που διαβάζουν νυχθημερόν  για  τις πανελλαδικές; Ότι πρέπει να κάνουν δίαιτα να αποκτήσουν ωραίο σώμα, να γίνουν τραγουδίστριες και ας κράζουν σαν παγώνια, ότι θα πάνε σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς (;) και μετά θα πηδιούνται για τα λεφτά! Ξέρετε πόσα κοριτσάκια έρχονται στο νοσοκομείο με νευρική ανορεξία; Πάρα πολλά…
Το απόλυτο τίποτα, είναι σαν το παγώνι.
Υπέροχο όταν ανοίγει την ουρά του, με εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια… αλλά από ήχο και φωνή, $#@ησέ τα! Σκέφτηκε κανείς όμως γιατί το αρσενικό παγώνι είναι τόσο εντυπωσιακό και όχι το θηλυκό; Γιατί πρέπει το αρσενικό να τραβήξει την προσοχή στους θηρευτές γιατί το θηλυκό μεγαλώνει τα μικρά και η φύση προνόησε να το προστατεύει και με τον τρόπο αυτό να υπάρχει συνέχεια και στη ζωή του είδους…
Κάπως έτσι είναι και με τη ζωή. Οι πραγματικοί άνθρωποι είναι άφαντοι. Έχουν καλό καμουφλάζ. Η εμφάνιση δεν προκαλεί και πιστέψτε με, αν βάφονταν μερικά κορίτσια που πάνε στις 06:30 το πρωί στη δουλειά τους, σκόνη θα κάνανε το απόλυτο τίποτα! Η Μαρινέλα, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη που έχουν φωνή, είδατε να βγουν στην πίστα με τα εσώρουχά τους; Όχι, γιατί δε χρειάζεται να τραβήξουν την προσοχή των άλλων από τη φωνή τους. Το απόλυτο τίποτα, αν δεν κάνει και καμιά μήνυση, ποιος θα ασχοληθεί μαζί της;;; Εκτός από το ΣΔΟΕ, ποιος θα της δώσει σημασία;
Κατανοητό μεν, δύσκολο να το καταπιείς δε. Και με ενοχλεί, ρε παιδιά, η έλλειψη ήθους. Δε διδάχτηκε αρχές από την οικογένεια. Να το δεχτώ αλλά γιατί η αδερφή της είναι τελείως διαφορετική σε συμπεριφορά; Είναι νέα και ωραία. Τι άλλο όμως είναι το απόλυτο τίποτα; Η Άντζελα μεγάλωσε ένα παιδί μόνη της, φωνή έχει, έχει κάνει και κορδελιάστρα μέχρι να τραγουδήσει και να γίνει η λαίδη. Και είναι μεμπτό που πετάει μαργαριτάρια, αλλά τουλάχιστον δεν πήγε και σχολείο. Αυτό το τίποτα που πήγε και μεγάλωσε σε αξιοπρεπές περιβάλλον, γιατί πετάει κοτρώνες;
Αισθάνομαι μόνο εγώ ότι ζούμε σε μια κοινωνία υπνωτισμένων και καθοδηγούμενων πολιτών; Μόνο εγώ ενοχλούμε που ένα τίποτα σε τρία χρόνια παίρνει σπίτι αξίας ενός εκατομμυρίου ευρώ ενώ εργαζόμενοι σκληρά σε αντίξοες συνθήκες μένουν σε τριάρια με ενοίκιο; Μόνο εγώ διαπιστώνω μια κατρακύλα όχι της οικονομίας αλλά των αξιών, των αρχών και των προτύπων; Μεγαλώνουμε παιδιά, τι θα τους πούμε; Γύρνα μια τσόντα παιδί μου, αφού πηδάς και πηδάς, ας βγάλουμε και φράγκα από αυτό; Παλιότερα οι πουτάνες, έκρυβαν το επάγγελμά τους. Τώρα το τίποτα το κάνει σημαία και κανείς δε δείχνει να ενοχλείται!
Τελικά δεν είναι μόνο το απόλυτο τίποτα χαλασμένο. Και η κοινωνία μας είναι σάπια…

8 Απρ 2010

ΚΛΕΜΜΕΝΟ (ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑ)


Για  να μην ξεχνάμε και όλον αυτόν τον κόσμο που φορά στολή και καθημερινά αγωνίζεται για όλα αυτά που εσείς θεωρείτε δεδομένα, δανείστηκα από το μπλογκ  
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2010/04/blog-post_4749.html , είναι ένα γράμμα που έγραψε προφανώς κάποιος ένστολος που έφτασε στα όριά του με τα όσα ακούει τον τελευταίο καιρό. Στο τέλος έχει και τα αρχικά του ονόματός του.

Είμαι ο ίδιος. Όταν πετάω στους αιθέρες του Αιγαίου, όταν βυθίζομαι στα καταγάλανα νερά του, όταν τρέμει το χώμα των συνόρων από το άρμα μου, όταν πάνω σε μια μηχανή, ή σε ένα περιπολικό τριγυρίζω άγρυπνος τη νύχτα, όταν μπαίνω στη φωτιά, όταν βουτάω στις χαράδες να βρω φούντες, όταν παλεύω με το λιοπύρι και το αγιάζι ...στα λιμάνια.
Πιλότος, Ναύτης, Στρατιώτης, Αστυνόμος, Πυροσβέστης, Λιμενικός. Μπήκα στις Ένοπλες Δυνάμεις σχεδόν 17 χρονών ή και παραπάνω. Δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα γιατί διάβαζα σαν σκυλί για να περάσω τις Πανελλήνιες, ήμουν αθλητικός και πέρασα τα αθλητικά τεστ εύκολα, κι ήμουν συνειδητοποιημένος κι έξυπνος αρκετά για να περάσω τα ψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκα. Μα ένα πράγμα με δυσκόλεψε τότε. Πώς να καταφέρω να πείσω τον πατέρα μου να υπογράψει για να μπω στη Σχολή; Πώς να καταφέρω να του κρύψω ότι από τους 80 που τελικά θα μπαίναμε στη Σχολή, στατιστικά οι 11 δεν θα ζούσαν μετά από μια 15ετία! Σήμερα είμαι σχεδόν 47.

Γενιά του 67.

Δεν ξέρω αν θα γυρίσω στην οικογένειά μου το μεσημέρι, αν έχω οικογένειά. Ποτέ δε ρωτάω αν θα γυρίσω πίσω απ’ όπου με στέλνεις. Με παλιά μηχανήματα, κακοσυντηρημένα, με κατεστραμμένα αυτοκίνητα, με ό,τι κι αν μου δώσεις. Με την μέση θρύψαλα από τα G, με τα χέρια γδαρμένα από τους ιμάντες του αλεξίπτωτου, με τη ματιά στη θάλασσα και το δάκρυ στη φωτογραφία της οικογένειας δίπλα απ’ την εικόνα του Αη Νικόλα κάπου στ’ ανοιχτά της Σομαλίας, με τις πληγές μου ανοιχτές έξω από το Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, με τις παλάμες σάπιες απ’ την αρμύρα να βγάζω απ’ τα νερά τα παιδιά εκείνων που ξεβράζουν οι διακινητές στ’ ακρονήσια. Αχ αυτά τα μάτια όταν σώζονται πως σε κοιτάζουν. Σ’ απογοητεύω πολλές φορές. Το ξέρω.

Αλλά κι εσύ δεν ήρθες στην κηδεία μου. Δεν μου άναψες ένα κερί. Δεν έκανες μια γιορτή για μένα στα σχολειά. Δεν κράτησες ένα δάκρυ για μένα όταν έπεφτα απ’ τα ουράνια, ούτε όταν μ’ ένα ελικόπτερο πάλευα εκείνη τη Νύχτα μες’ στο σκοτάδι και στην αντάρα των Ιμίων, ή του Σισμίκ, ούτε με έκρυψες για να μη με δει ο Τούρκος από τις τηλεοράσεις σου. Δεν ήρθες στο νοσοκομείο μου δίπλα στο κρεβάτι να μου κρατήσεις λίγη συντροφιά όταν με καίγανε οι σφαίρες και οι μολότωφ που σφηνώθηκαν πάνω μου. Τώρα ούτε σε παρέλαση δε θες να με βλέπεις.

Και η σημαία μου έχει σταυρό πάνω και μπορεί να σε ενοχλεί. Και για τα παιδιά μου; Την οικογένειά μου; Δε νοιάστηκες όταν γκρεμιζόμουν, όταν πνιγόμουν, όταν με έλιωναν οι ερπύστριες, όταν καιγόμουν στη φωτιά. Ποτέ δε με ρώτησες τον καιρό της αφθονίας αν χρειάζομαι κάτι. Έδινες στους άλλους κι εγώ σε περίμενα. Εσένα σ’ ένοιαζε η εξουσία και εάν θα πάρει ο αέρας την σημαία.

Μη μιλάς μου λες. Μη ζητάς. Είσαι Στρατιώτης. Αλλά κι εγώ ήμουν πολύ μακρυά για να μ’ αφουγκραστείς. Στα σύνορα, στον ουρανό, στη θάλασσα. Μέσα στη φωτιά να παλεύω με τις μάνικες και τα Καναντέρ. Καμιά φορά από κει μακρυά άκουγα να με φωνάζεις “καραβανά” και “μπάτσο” και “ταβλαδόρο”. Γελούσα και χαιρόμουν, γιατί κι εγώ αυτήν την ελευθερία υπερασπίζομαι. Να μου λες ό,τι θες κι εγώ να είμαι εκεί. Ακοίμητος και Άγνωστος. Τώρα με βγάζεις στα κανάλια και στα ραδιόφωνα.

Μου λες βάλε πλάτη, βόηθα κι εσύ να περάσουμε τη φουρτούνα. Δώσε κι εσύ να καβατζάρουμε τη χρονιά. Μου λες ότι μ’ έχεις γεμίσει επιδόματα και σπίτια και νοσοκομεία και λέσχες, όλα δικά μου. Δε λες την αλήθεια, αλλά δεν με πειράζει. Όταν σου έχω δώσει τη ζωή μου λες να με πειράξουν τα λίγα χρήματα; Όταν έχω σκοπό να μείνω με την Ελλάδα στην αιωνιότητα λες να με απασχολεί η 25ετία; Αλλά ξέρεις κάτι; Μου ‘χεις δώσει το μεγαλύτερο προνόμιο απ’ όλα, όταν μου είπες ότι με χρειάζεσαι διαθέσιμο 24 ώρες το 24ωρο, κάθε μέρα της ζωής μου:

Όταν σκοτώνομαι είναι για την Πατρίδα. Όταν τραυματίζομαι είναι για την Πατρίδα. Δεν βγαίνω στη σύνταξη. Μπαίνω στην Εφεδρεία. Δεν πεθαίνω. Πάω να γίνω ένα με τον Ηλιάκη και το Σιαλμά. Τον Γιαλοψό, τον Καραθανάση και τον Βλαχάκο. Γιατί εγώ το ξέρω καλά.

ΕΔΩΚΑΝ ΟΙ Η Ρ Ω Ε Σ καλη σπορα-σπορα στην Ελληνιδα Μανα!!!!!!!!!
Και ενα (βολι) απο αυτους ειμε και εγω !!!!!Έλληνας απο ελληνες...!!!!

Ελληνας Γεννηθηκα και Ελληνας θα πεθανω!!!

Θ.Θ.

6 Απρ 2010

ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΣ...

Επειδή το ζήτησε η φίλη Φούλη που στενοχωριόταν με την προηγούμενη ανάρτηση, σας παρουσιάζω τα δέκα πιο περίεργα πράγματα που πουλήθηκαν από το Ebay, έτσι για να πάει καλά η επιστροφή στη δουλειά.


Πάει και το Πάσχα, τώρα το επόμενο τριήμερο θα είναι στις 25 Μαΐου του Αγίου Πνεύματος!

Το διάλειμμα τέλος, τα κεφάλια μέσα...


1 Απρ 2010

ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΩΡΑ ΔΕΝ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ


Βρέθηκα σε ένα φιλικό σπίτι. Εκεί βρισκόταν και ένας φίλος του ζευγαριού, όχι και τόσο τυχαία, υποπτεύομαι.
Την ώρα που έφευγα, αντί να με συνοδεύσει στην εξώπορτα η οικοδέσποινα όπως συνηθίζεται, με συνόδευσε ο φίλος. Την ώρα που περιμέναμε να ανοίξει η οικοδέσποινα την αυλόπορτα για να βγάλω το αυτοκίνητο, σκύβει ο άνθρωπος στο τζάμι του αυτοκινήτου και μου κάνει νόημα να το κατεβάσω. Και τι μου λέει;
- Κυρία Α….., μου αρέσει ο τρόπος που κινείστε, που γελάτε, το χιούμορ σας και φυσικά ως εμφάνιση και θέλω να σας γνωρίσω καλύτερα.
Κόκαλο εγώ. Τέτοια ευθύτητα για άντρα!
- Μου αρέσει η ευθύτητά σας κύριε Δ….., αλλά ξέρετε, εγώ πολύ πρόσφατα βγήκα από μια σχέση έξι ετών και δεν είμαι και ότι καλύτερο για παρέα…
- Δεν πειράζει, μαζί θα το ξεπεράσουμε!
Μπράβο αυτοπεποίθηση ο τύπος! Άψογος. Ωραίος, πλούσιος, δυναμικός, επιστήμων και με αυτοπεποίθηση!
- Ε, τότε ας το δοκιμάσουμε. Και του δίνω μια κάρτα μου. Και μου δίνει και μια δικιά του.
Μέχρι να φτάσω στην Αθήνα, μου τηλεφωνεί στο κινητό. Σταματάμε τον πληθυντικό και αρχίζουμε να μιλάμε στον ενικό. Μιλάμε μέχρι να φτάσω σπίτι μου, μέχρι να πάει η ώρα δύο τη νύχτα.
Κανονίζουμε ραντεβού τη Δευτέρα το βράδυ σε ένα ρόταρυ κλαμπ, για να δειπνήσουμε.
Πράγματι, κύριος στο δείπνο, κύριος και μετά που πήγαμε για ένα ποτό με άλλα δυο ζευγάρια και φυσικά γύρισα σπίτι μετά τις τρεις.
Την Τρίτη, μου έστειλε στη δουλειά ένα κόσμημα που σχολίασα ότι μου άρεσε στην τηλεόραση! Τρελλάθηκα. Ωραίος, πλούσιος, δυναμικός, επιστήμων, με αυτοπεποίθηση και κάνει και ωραία δώρα! Χμμμ…
Του τηλεφώνησα να τον ευχαριστήσω. Μου είπε να πάμε στο Σούνιο για ουζάκια το απόγευμα. Του εξήγησα ότι πριν τις εφτά δεν μπορώ και ότι έχω αρνητικό ισοζύγιο ύπνου τις τελευταίες μέρες και θα προτιμούσα να κοιμηθώ το βράδυ, αν δεν τον πείραζε.
Φυσικά δεν κοιμήθηκα. Από τις επτά και μισή μιλούσαμε ως τις δύο για άλλη μια φορά. Κανονίστηκε ουζοκατάνυξη για την επομένη στις έξι.
Πράγματι περάσαμε υπέροχα με άλλα τρία ζευγάρια. Εννοείτε ότι μετά όλοι μαζί πήγαμε για φαγητό, μετά για ποτό και μετά για κρέπες (μας είχε πιάσει μια λιγουρίτσα!). Γύρισα πάλι στις τρεις και, σπίτι μου.
Την Πέμπτη, έφυγα από τη δουλειά νωρίς, και μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Μ…., με πήρε ο ύπνος.
Την Παρασκευή είχε κλείσει τραπέζι στην Ιθάκη για ψαράκι.
Εννοείτε ότι ξάπλωσα στις τρεις πάλι! Το Σάββατο με ξύπνησε να μου πει ότι η παρέα του έλεγε να πάμε για σούσι και για περισσότερες πληροφορίες θα μου τηλεφωνούσε μόλις τέλειωνε το ιατρείο και αν δεν πήγαινε στο νοσοκομείο να δει κάτι ασθενείς, γύρω στο μεσημεράκι.
Τρελλαίνομαι για σούσι! Μπορώ να τρέφομαι μόνο με σούσι!
Ξανακοιμάμαι για να είμαι φρέσκια γιατί αυτή η νύχτα θα ήταν μακριά, ετοιμάστηκα, (τα κορίτσια καταλαβαίνουν τι εννοώ) και χάζευα στο ίντερνετ μέχρι να μου τηλεφωνήσει ο Μ.
Στις έξι, βλέπω το τηλέφωνο του ιατρείου να με καλεί. Ήταν η Μαρίνα η κοπέλα που έχει στο ιατρείο. 
- Κυρία Α…, άκυρο το ραντεβού με το γιατρό για απόψε.
- Καλά, κορίτσι μου, εγώ έπρεπε να στεναχωρηθώ, όχι εσύ.
- Α, μην το λέτε. Δε θέλετε να μάθετε το λόγο;
- Πιστεύω ότι θα μου τηλεφωνήσει για να μου πει ο ίδιος.
- Μπα, δε θα το κάνει.
- Γιατί κορίτσι μου, μετοίκησε;
- Ναι, σε τόπο χλοερό! Επειδή το τηλέφωνο έδειχνε κατειλημμένο α από τις δυο το μεσημέρι, υπέθεσα ότι μίλαγε μαζί σας και επειδή μένω δυο δρόμους πιο πάνω, πήρα το μικρό το παιδί και ήρθα να τον ρωτήσω τι ώρα να έρθω τη Δευτέρα! Τον βρήκε ο γιος μου πάνω στο γραφείο νεκρό, με το ακουστικό στο χέρι…

Την επόμενη Τετάρτη έγινε η κηδεία…


Από το Blogger.

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΝΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΛΑΚΩΝΕΙ

Αναγνώστες