ΠΑΙΔΙΑ - ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ - ΣΧΕΣΕΙΣ

Παιδιά!

Η χαρά της ζωής. Η ολοκλήρωση μιας αγάπης.Το πιο γλυκό βάσανο του κόσμου.Το όνειρο κάθε ανθρώπου. Συνειδητά, ή ασυνείδητα.

Λατρεύω τα παιδιά και θα ήθελα να έχω πολλά. Δεν έτυχε. Έχασα ένα, δεν έτυχε μετά, δε θα αναλύσω αυτό. Το θέμα για το οποίο θέλω να εκφράσω τις απόψεις μου είναι ο κατάλληλος χρόνος για να τεκνοποιήσεις!

Και βέβαια δεν εννοώ ποιες είναι οι «καρπερές ηλικίες».

Τα παιδιά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να έρχονται όταν και οι δυο γονείς τα θέλουν και τα επιθυμούν. Όχι όταν απλά θα τα ανεχτούν! Το παιδί πρέπει να έρθει στη ζωή ενός ζευγαριού όταν είναι και οι δυο ώριμοι για να αναλάβουν τις ευθύνες του. Όταν τα οικονομικά τους αντέχουν την επιβάρυνση που συνεπάγεται η εγκυμοσύνη, η γέννα, η ανατροφή του παιδιού. Όταν η σχέση τους έχει περάσει από σαράντα κύματα και έχει αντέξει. Για να μη φτάσει κάποιος από τους δυο γονείς να κατηγορήσει το παιδί του γιατί έφαγε στη μάπα τόσα χρόνια τον άλλο σύντροφο. Για να μη νιώσει κανείς από τους δυο ότι εγκλωβίστηκε. Όταν η συμπεριφορά και απόψεις των γονέων επιτρέπουν την ανατροφή παιδιών.

Η εγκυμοσύνη υπήρξε ανέκαθεν μοχλός εκβιασμού. Είτε για να καταλήξει κάποια νυφούλα στην εκκλησία, είτε για να βελτιώσει τη ζωή και τη θέση της στο γάμο ή την ευρύτερη οικογένεια. Είτε για να γεμίσει το κενό που της άφηνε ο τελματωμένος γάμος της. Είτε γιατί κρατούσε απασχολημένη τη συζυγο και ο αφέντης είχε το χρόνο και το άλλοθι των αυξημένων εξόδων άρα περισσότερες ώρες στη δουλειά για τσιλιμπουρδίσματα.

Θα μου πείτε, δεν ξέρεις εσύ οικογένειες που φτιάχτηκαν ενώ τα οικονομικά τους ήταν περιορισμένα, ενώ και οι δυο γονείς τρέχαν από δω και από κει και ήταν το ακρον άωτο της ανωριμότητας? Ναι ξέρω, αυτό δε σημαίνει όμως ότι η ανατροφή των παιδιών ήταν και πετυχημένη!!!

Ένας γνωστός μου παντρεύτηκε μια καρατσουλάρα που δεν είχε αφήσει άντρα στην περιοχή της που να μην του κάτσει, επειδή τρεις μήνες μετά που χώρισαν έπειτα από διάρκεια σχέσης δυο εβδομάδων, του είπε ότι ήταν έγκυος και είχε σκοπό να κρατήσει το παιδί. Το χάπατο, της είπε να ορίσει ημερομηνία γάμου. Και παντρεύτηκαν. Γνωστοί, φίλοι, συνάδελφοι, έκαναν τα πάντα για να τον πείσουν να μην πάει στην εκκλησία. Αυτός ο μ@λ@κ@ς πήγε. Μερικές μέρες μετά από το γάμο και όταν γύρισε σπίτι τη βρήκε στο κρεβάτι. Μόνη της (άτιμα μυαλά που έχετε). Τι έχεις; Τη ρώτησε. Να, είδα λίγο αίμα το πρωί, τηλεφώνησα στο μπαμπά μου και πήγαμε στο γυναικολόγο και είχα χάσει το παιδί και με καθάρισε και γι΄αυτό είμαι στο κρεβάτι τώρα. Περιττό να σας πω ότι το έχαψε και για να κάνουν παιδιά έκαναν μερικές αποτυχημένες εξωσωματικές και τελικά έχουν δυο. Κερασάκι στην τούρτα, το χάπατο είναι και γιατρός!

Όταν το χάπατο ξυπνήσει, που θα ξυπνησει δεν υπάρχει αμφιβολία, μέχρι και οι μ@λ@κες κάποια στιγμή συνέρχονται, δε θα νιώσει εγκλωβισμένος; Δε θα κάνει την επανάστασή του; Και τα παιδιά δε θα είναι στη μέση; Δε θα υποφέρουν; Ρε φίλε, αφού δεν ήξερες τη σύντροφό σου, πως αποφάσισες ελαφρά τη καρδία να της επιτρέψεις να αναθρέψει τα παιδιά σου; Τι αρχές θα τους δώσει; Πόσο την εμπιστεύεσαι; Τι σόι ενήλικες θα είναι μεθαύριο αυτά τα παιδιά με τις εμπειρίες που θα έχουν σ’ αυτό το οικογενειακό περιβάλλον και με τις «αξίες» που θα τα αναθρέψει η μαμά τους;

Γιαυτό και επανέρχομαι στο αρχικό μου θέμα. Πρέπει οι γονείς να είναι ώριμοι οι ίδιοι για να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά τους. Όταν τα παιδιά είναι το μέσο για να εξασφαλιστούν οι ίδιοι, τότε τα παιδιά όταν πάψουν να επιτελούν το έργο της εξασφάλισης, θα πάψουν να έχουν και την αμέριστη προσοχή των γονέων. Και τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Δύσκολοι έφηβοι, ιδιότροποι ενήλικες.

Έχουμε υποχρέωση στους εαυτούς μας, τα παιδιά μας, την κοινωνία, να τα αναθρέψουμε σωστά, να τα κάνουμε υπεύθυνα και για να επιτευχθεί αυτό, ο πιο καλός τρόπος είναι να τα διδάξουμε με το παράδειγμά μας. Αν όμως η όλη στάση μας είναι ανεύθυνη, τι διάολο, παράδειγμα θα τους δώσουμε;

Για σήμερα τέρμα η γκρίνια. Έχω αρχίσει να κουράζομαι, δεν έκανα και έστω ένα μπάνιο, αργούν και οι διακοπές μας(αν πάμε τελικά) και είμαι με το δάκτυλο στη σκανδάλη.

Πολύ καλημέρα σας παιδιά!

ΜΠΑΜΠΑ - ΠΑΤΕΡΑ - DADY

Με αφορμή τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ένας γνωστός μας με το νεογέννητο μωρό του, σας παραθέτω ένα διάλογο που είχα με τον Ιάσιο... (αφιερωμένο στην Kt και τον Dazz)!

Έτσι είναι η πατρότητα,

πολλές ασήκωτες και άγρυπνες νύχτες,

πολλές ευθύνες, πολλές στενοχώριες, πολλές πίκρες,

και όλα αυτά να σε χτυπούν όπως ένας καταρράκτης που πέφτει στο κεφάλι σου και να παρασέρνουν στη θάλασσα του χάους.

Αλλά έχει και δάκρυα χαράς, ευτυχίας, ευφορίας, ανάτασης, θέωσης και αποθέωσης,

που σταγόνα σταγόνα σε ανεβάζουν στον παράδεισο δίπλα στο Θεό σου!!!

Μπαμπάς, μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε,

Για να γίνεις όμως πατέρας πρέπει να είσαι πολύ ξεχωριστός!

Πρέπει να έχεις υπομονή, τρυφερότητα, κατανόηση…

Πρέπει να προβλέπεις και να προλαμβάνεις.

Να προστατεύεις αλλά να μην περιορίζεις.

Να καθοδηγείς και να διδάσκεις, όχι όμως να καταπιέζεις.

Πρέπει να δίνεις και να μην περιμένεις.

Να έχεις ένα τελευταίο ευρό και να το δίνεις για μια σοκολάτα που ξέρεις ότι λατρεύει το παιδί σου.

Να νοιάζεσαι αλλά να μην το παρακάνεις.

Να αφήνεις να κάνει τα λάθη του και εσύ να είσαι εκεί να βοηθήσεις να τα διορθώσει.

Να μην έχεις ωράριο, ξεκούραση, προβλήματα, ανάγκες…

Να μη δείχνεις το δρόμο αλλά να στηρίζεις τα βήματά του…

Να προσπαθείς να προσφέρεις το καλύτερο και να μην περιμένεις ευχαριστώ.

Να απολαμβάνεις από την πρώτη λεξούλα μέχρι τη μεγαλύτερη επιτυχία.

Να βρίσκεις δικαιολογίες και παρηγορητικά λόγια στις αποτυχίες του.

Αλλά πάνω από όλα να είσαι παρόν έστω και αν βρίσκεσαι χιλιάδες μίλια μακριά.

Να ρίχνεις τη σκιά σου που σημαίνει σιγουριά, ασφάλεια, αποδοχή, λύτρωση, αγάπη…

Το να είσαι γονιός, ισούται με το να είσαι ένας μικρός Θεός!

Υ.Γ. Μην τσιμπάς, δεν προσπαθώ να σου πω κάτι, απλώς το βρήκα τακτοποιώντας τα αρχεία μου και μου φάνηκε πολύ πολύ όμορφο!!!

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΧΑΟΣ

Καλημέρα φίλοι μου!

Αν βρίσκομαι σήμερα κοντά σας, είναι από καθαρή τύχη.

Επιστρέφοντας από τη δουλειά χθες, μια φακλάνα με ένα λευκό φορντ μόλις ξεκινήσαμε από το φανάρι, το αυτοκίνητό της έρχόταν δεξιά δεξιά δεξιά κατάπάνω μου. Φρενάρω απότομα, κορνάρω και τι βλέπω ρε παιδιά, στο θεό σας! Έστελνε μήνυμα στο κινητό και δεν έπιανε το τιμόνι και πήγαινε μόνο του το αυτοκίνητο! Φρενάρει από το φόβο της απότομα, της πέφτει το κινητό, σβήνει το φορντ και αρχίζουν από πίσω να της κορνάρουν. Χαμός δε σας λέω τίποτα άλλο.

Από τη μια, με ενοχλεί που οι άντρες μας τη λένε εμάς τις γυναίκες οδηγούς, από την άλλη όμως με κάτι τέτοια, έχουν δίκιο.

Επέστρεφα ένα βράδυ από το νοσοκομείο που εφημέρευε ο ιάσιος και διαπίστωσα ότι η κίνηση στην αθήνα ήταν ιδανική. Λίγα αυτοκίνητα και αυτά με άριστη οδική συμπεριφορά, μέχρι να βγω στη Σταδίου και να το συζητήσω με τον Ιάσιο( έχω μπλου τουθ, αμέσως να μου την πείτε!), πετυχαίνω ένα προϊστορικό ασκόνα, το οποίο κινείται μπροστά μου. Ο δρόμος άδειος. Η ταχύτητα του ασκόνα ίση με του σαλιγκαριού, δε γίνεται να προσπεράσω γιατί είναι μιας λωριδάς ο δρόμος και από την άλλη έρχονται βολίδα οι οδηγοί στο αντίθετο ρεύμα. Με πάει καρότσα, δε βιάζομαι και ακολουθώ, ψιλογελάω κιόλας, αλλά μου κοβεται το γέλιο μόλις σταματά απότομα και αρχίζει να φιλιέται με την συνοδηγό. Και μιλάμε για φιλί διαρκείας, και δεν είναι στο φανάρι να πεις άντε, αξιοποιεί το χρόνο του, περιμένουμε όλοι, περιμένουμε και αρχίζουμε να κορνάρουμε. Βάζει μπρος, βγάζει το αριστερό χέρι και μας σηκώνει το μεσαίο δάκτυλο. Φτάνοντας πιο κάτω αρχίζουμε να τον προσπερνούμε και διαπιστώνουμε έκπληκτοι ότι ο οδηγός είναι γύρω στα εξήντα και η συνοδηγός γύρω στα 30!!!

Όπως καταλάβατε, τα έχω πάρει με όσους παίρνουν ένα αυτοκίνητο και βγαίνουν χωρίς συνείδηση στο δρόμο

Ρε κύριε, για να βγω πρωί πρωί στο δρόμο, σημαίνει ότι πάω στη δουλειά μου. Δε βγαίνω στις έξι για χαβαλέ. Εσύ που είσαι πάνω από εβδομήντα και το αυτοκίνητό σου είναι μεγάλο, καινούργιο και ακριβό και το πήρες με το εφ’ άπαξ, που στο καλό πας πρωί πρωί και οδηγείς με δεκαπέντε χιλιόμετρα την ώρα? Που πας στις έξι το πρωί και με εμποδίζεις εμένα που είμαι παραγωγικό άτομο στην κοινωνία και πάω να εργασθώ? Πας στο κτήμα σου στη λούτσα να ποτίσεις τον κήπο? Ξεκίνα στις δέκα που κανείς έργαζόμενος δε θα είναι στο δρόμο, οι υπηρεσίες δημόσιες ή ιδιωτικές μέχρι τις εννιά, έχουν έναρξη εργασίας. Πιο αργά δεν αρχίζει η πρωινή βάρδια. Έμαθες να ξυπνάς πρωί και πρέπει να μας γίνεις βραχνάς; Τράβα λίγο αργότερα, που βγάζεις το εσγιουβι πρωί πρωί χωρίς λόγο, για να πας βόλτα. Που πας; Που πας; Και κλείνεις και το δρόμο γιατί πας σα χελώνα μην τυχόν και δε δούμε και καμαρώσουμε το απόκτημα τόσων κόπων δουλειάς! Κάτσε σπίτι σου ρε παπού και βγαίνεις βόλτα την Κυριακή το πρωί να το κινήσεις, είναι ανάγκη να το βγάλεις την εργάσιμη ημέρα;

Τίποτα. Μετά τα εξήντα πέντε, πρέπει να παραδίδουν το δίπλωμα όλοι οι οδηγοί. Και αν συλληφθούν να οδηγούν χωρίς δίπλωμα να τους παίρνουν και το αυτοκίνητο! Εμένα δε με συμφέρει αυτό γιατί σε είκοσι πέντε χρόνια θα πρέπει να παραδώσω το δίπλωμα και να πάψω να οδηγώ, αλλά θα μειωθεί ο αριθμός των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων και να δείτε πως θα λυθεί το κυκλοφοριακό!

Αυτά για σήμερα, γιατί τα θυμάμαι και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και είμαι και σε κρίσιμη ηλικία!

Καλό σαββατοκύριακο!!!

ΣΧΕΣΕΙΣ

Καλησπέρα φίλοι μου.

Σήμερα θα μιλήσουμε για τις σχέσεις των ανθρώπων. Και όχι μεταξύ του ζευγαριού και μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αλλά για τις σχέσεις πεθεράς και νύφης!

Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, τα έβαλες με την πεθερά σου Ρία; Όχι δεν αφορά εμένα. Αφορά την αγαπημένη μου θεία και τις σχέσεις που έχει με τη γυναίκα του γιου της.

Λίγα λόγια για το τι έκανε η θεία μου, έφυγε από το σπίτι της για να μείνει ο γιος της με τη γυναίκα του που φρόντισε να μείνει έγκυος ενώ έλεγε στον ξάδερφό μου ότι έπαιρνε αντισυλληπτικά και ενώ ήξερε ότι για δυο χρόνια η οικογένεια είχε πένθος λόγω του θανάτου της αδερφής του. Ήταν στόχος της να επισπεύσει το γάμο λόγω του δίσεκτου 2008! Η θεία μου που δεν έχει έσοδα, αποποιήθηκε το ενίκοιο που έπαιρνε από το προικώο διαμέρισμά της για να ενισχύσει οικονομικά το ζεύγος και αυτή μετακόμισε στο χωριό και ενοικιάζει τα τέσσερα δωμάτια που έφτιαξε όλα αυτά τα χρόνια προκειμένου να έχει κάποια έσοδα για να ζει χωρίς να ζητά.

Σαν καλή μάνα, ότι είχε φτιάξει για την αδικοχαμένη κόρη της, έφτιαξε και για το γιό της. Η νύφη της δε δέχτηκε τίποτα από τις κουβέρτες τα σετ σεντόνια και πετσέτες που ο μακαρίτης ο θείος έφερνε από τα ταξίδια του στο εξωτερικό. Έβαλε τη θεία μου να αγοράσει καινούργια χαλιά και έπιπλα για το σπίτι που θα έμενε. Τα «παλιά» τα είχε αγοράσει η ξαδέρφη μου όταν έκανε τις τελευταίες χημειοθεραπείες πιστεύοντας ότι θα ζήσει μέχρι τα χριστούγεννα που θα αρραβωνιαζόταν. Όλα αυτά μεταφέρθηκαν σε ένα πλήρως επιπλωμένο σπίτι που ήταν το εξοχικό μέχρι τότε της οικογένειας. Η νύφη αρνήθηκε τα κοσμήματα της νεκρής κουνιάδας (μοναδικά ομολογουμένως γιατί η ξαδέρφη μου είχε γούστο και έμφυτη τάση στο ωραίο) και επέβαλε στη θεία να της αγοράσουν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ διαμαντένιο δακτυλίδι και παντατίφ για τον αρραβώνα. (Τι λες μωρή, είχες και τέτοια στο γκαραγκουνοχώρι σου;).

Και τώρα περνούμε στα δρώμενα. Δεν επιτρέπει στη θεία μου να τηλεφωνεί στο γιο της όταν αυτός είναι σπίτι και η θεία μου του τηλεφωνεί κάθε πρωί στο κινητό που αυτός είναι στη δουλειά του. Δεν της επιτρέπει αν δεν ενημερώσει από την προηγουμένη να τους επισκεφθεί. Δεν της επιτρέπει να παίρνει αγκαλιά τον εγγονό της αν δεν είναι ο ξάδερφός μου μπροστά.

Θα μου πείτε ότι η θεια σου είναι άψογη και η λάθος είναι η νύφη; Όχι. Όταν γίνεται ένας καυγάς, τότε φταίνε και οι δυο. Ίσως τα ποσοστά να αλλάζουν αλλά έχουν και οι δυο μερίδιο ευθύνης.

Ο προβληματισμός μου είναι στο γιατί πρέπει δυο γυναίκες που έχουν κοινό στόχο και αυτός είναι να είναι ευτυχισμένος ο ίδιος άνδρας, να τσακώνονται. Είναι δυνατό να αντικαταστήσει μια γυναίκα στην καρδιά του άντρα της τη μητέρα του; Αποκλείεται. Αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί ποτέ. Είναι δυνατό να μπει στη θέση της συντρόφου η μάνα; Ποτέ επίσης. Αντί αυτές οι δυο να είναι σύντροφοι, σύμμαχοι, φίλες και να αλληλοϋποστηρίζονται, αυτές βρίσκονται σε συνεχή αντιπαλότητα.

Πρέπει κατά την ταπεινή μου άποψη, να ρίχνουν και οι δυο στο κρασί τους νερό. Μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή. Αρκεί να υπάρχει θέληση. Αν η κάθε μια αποδεχτεί το ρόλο της άλλης στη ζωή του μοναδικού τους άντρα, τότε θα γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα. Οι μεγάλες νίκες δεν είναι μόνο επέλαση, υπάρχουν και οι υποχωρήσεις. Αν η κάθε μια υποχωρεί μπροστά στο δίκιο της άλλης, δεν είναι αδύνατη η συνύπαρξη στην καρδιά του γιου/συζύγου. Θέληση χρειάζεται και καλή διάθεση.

Σαφώς και κάθε νύφη σε κάθε δύσκολη στιγμή τη μάνα της θέλει κοντά. Αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλες όσες έχουν γιους. Είναι όμως δικαίωμα του κάθε γιου να επιλέξει αυτός τη σύντροφο της ζωής του και σε καμιά μάνα δεν πέφτει λόγος. Αυτός μένει και ζει και κοιμάται με την επιλογή του. Καθήκον της μάνας είναι να συντρέχει και να βοηθά το γιo της όχι να του δημιουργεί επιπλέον προβλήματα. Καθήκον της κάθε νύφης είναι να σέβεται τη γυναίκα που έφερε στον κόσμο τον άντρα της και να της το δείχνει. Δεν εννοώ να την προσκυνά αλλά όχι και να της λέει να μην τηλεφωνεί στο γιo της όταν αυτός είναι σπίτι. (σε ποιο σπίτι ρε καρακατσουλιό που το δικό σου ήταν πλινθόκτιστο; Που θα ήσουν αν αυτή δεν έφευγε για να μείνεις εσύ με το καλάμι σου; και αν δε σ αρέσει που τηλεφωνεί στο σπίτι της που για να το χαίρεσαι εσύ τώρα έκανε αυτή το σκατό της παξιμάδι, πήγαινε και νοίκιασε, αλλά το τζάμπα είναι πιο φτηνό!). Αλλά ας μην παρασύρομαι από τα προσωπικά μου βιώματα.

Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει πιο χρήσιμο πράγμα από τις πεθερές; Όχι. Και εξηγούμαι. Οι γυναίκες σήμερα εργάζονται. Που να φτάσουν τα λεφτά σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι για οικιακή βοηθό; Ενώ η πεθερά, είναι και πρόθυμη και δωρεάν. Και έμπιστη πάνω από όλα. Δεν κινδυνεύεις να βγάλει αντικλείδι και να σου κάνει το σπίτι καλοκαιρινό. Άσε που αν της δώσεις κλειδί εσύ, την έκανες για πάντα σκλάβα σου! Θα θες να βγεις και δεν έχεις που να αφήσεις τα παιδιά; Η «μαμά» θα είναι εκεί. Θα έχεις κόσμο και χρειάζεσαι βοήθεια για το μαγείρεμα, η πεθερά θα κάνει το θαύμα της. Και δε λέω για τις βαριές δουλειές που πάντα θα υπάρχει ένα πρόθυμο χέρι για να σε βοηθήσει. Και τι ζητάει η καημένη; Να της δείχνουμε λίγο ότι έχει σημασία και να μην την παραμελούμε θέλει. Να πάμε κάπου και να της πούμε να έρθει μαζί μας. Όχι στις καλοκαιρινές διακοπές, αλλά σε μια ταβέρνα, σε μια βόλτα, σε ένα θέατρο, σε ένα κινηματογράφο…

Αν κάποια έχει μυαλό, τότε κάνει ζωή χαρισάμενη. Γιατί όπως λένε και στις εξωτικές καρδιτσίους νήσους, το ήμερο το αρνί βυζαίνει από δυο μανάδες…

Φιλιά και τα λέμε αύριο, μεθαύριο, βλέπουμε…

Υ.Γ. το προηγούμενο ποστ το είδατε? πλάκα δεν έχει?

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?????

http://www.news3online.com/index.php?code=20L16vS4GlT2pO5Cv980





Λέτε να γίνω πρώτη κυρία?

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ!

Τι μου κάνετε?

Μου λείψατε αυτές τις λίγες μέρες που πήγα τη μαμά και τον υιό στο χωριό!

Μου χάλασε και το μαρτζαφλαράκι που κάνει σύνδεση με το ίντερνετ και ίσα που πρόλαβα να απαντήσω σε μερικά σχόλια και μετά… πέθανε. Θα το πάω αύριο να δω τι έγινε γιατί πληρώνω και πόσα λεφτά κάθε μήνα γι' αυτή τη χαζομάρα. (μου γίνατε απαραίτητοι, τι να κάνω…).

Ξεκίνησα σήμερα το πρωί για την Αθήνα και στο δρόμο άκουγα μουσικούλα και απόλαυσα το οδήγημα. Δεν έτρεξα πάνω από 120 χιλιόμετρα την ώρα και όταν έφτασα διαπίστωσα ότι το ρεζερβουάρ της BMW δεν είχε κατέβει και πολύ. Το αυτοκίνητο είναι 1800 κυβικά, βαρύ από μόνο του, του έβαλα και εγώ ότι μπορείτε να φανταστείτε και το φούλαρα έξω από το χωριό (για να υποστηρίξουμε και τον καημένο που στη μέση του πουθενά άνοιξε ένα βενζινάδικο). Όταν έφτασα στο σπίτι, είχα λίγο πιο κάτω από τα τρία τέταρτα του ρεζερβουάρ γεμάτο βενζίνη στο γερμανούλι μου! Η απόσταση από το χωριό μου ως την Αθήνα είναι 350 χιλιόμετρα!

Είχα και ευτράπελα στο δρόμο. Μ’ αρέσει να οδηγώ με ανοιχτά τα παράθυρα, και μπήκε στο τουτού μου ένα τέρας με φτερά. Τα χρειάστηκα! Ευτυχώς σε ένα χιλιόμετρο υπήρχε πάρκινγκ. Παρκάρω και βγαίνω από το αυτοκίνητο ψάχνοντας κανένα κλαράκι για να διώξω το ζουζούνι. Και μπαίνουν στο πάρκινγκ δυο νταλίκες. Εκεί να δείτε πανικό. Τι είναι χειρότερο; Το ζουζούνι ή δυο νταλικέρηδες? Το ζουζούνι! Οι άνθρωποι με βλέπανε σ’ όλο το δρόμο και όταν μπήκα στο πάρκινγκ ανησύχησαν και ήρθαν να δουν μήπως έπαθα βλάβη. Τους λέω τι έγινε, κατεβαίνει ο ένας (ένα γομάρι γύρω στα δυο μέτρα που η περιφέρειά μου ήταν όσο το μπράτσο του) και βάζει τα γέλια, πάει στο αυτοκίνητο και με πολύ τρυφερότητα, πιάνει τη μέλισσα και την αφήνει στον αέρα. Τους χιλιοευχαρίστησα και μου κάνανε και τοίχο για να βγω στο δρόμο μήπως και με χτυπήσει κανείς περαστικός!

Φανταστείτε να συνέβαινε αυτό στην Αθήνα. Θα κατέβαινε ταξιτζής για να με βοηθήσει? Με καμιά κυβέρνηση!

Μην ακούσω κανένα να κακολογεί φορτηγατζή/νταλικέρη, θα έχει να κάνει μαζί μου. Σε όλο το δρόμο ήταν πίσω μου ή μπροστά μου και αν ήταν να προσπεράσω μου κάνανε και νόημα για να μην κινδυνέψω. Τους ευχαριστώ άλλη μια φορά!

Τώρα έχω να συμμαζέψω και θα τα πούμε αύριο με ένα καυτό θέμα! (άμα θέλω να διαφημιστώ…)

Φιλούθια σταυρωτά και χάρηκα που είμαι πάλι μαζί σας!

Γραμματική και δημόσια αναγνώσματα

Αλήθεια, η γραμματική στα σχολεία έπαψε να διδάσκεται; Έπαψαν τα ελληνόπουλα να μαθαίνουν ποια ουδέτερα ουσιαστικά λήγουν σε –υ και όχι –ι; Και αν συνεχίζουν να διδάσκονται αυτά τα πολύ απλά και εύκολα πραγματάκια, πως γίνεται αυτή η γνώση να διαγράφεται από το σκληρό δίσκο του μυαλού τους μόλις ξεκινούν να γράφουν οτιδήποτε που θα αναγνωσθεί από το κοινό; Είτε είναι αυτό έντυπος περιοδικός τύπος, είτε υπότιτλοι σε σήριαλ – ταινία.

Έχω βαρεθεί να βλέπω τη λέξη βράδυ να γράφεται με –ι. Έχω βαρεθεί να ακούω δημοσιογράφους που υποτίθεται ότι τελείωσαν τη νομική ή τη φιλολογία να συντάσουν το ρήμα αφορώ με λάθος άρθρα. Κάτι αφορά κάτι άλλο. Ρωτάμε λοιπόν: τί αφορά αυτό; Και απαντούμε ότι αφορά το τάδε θέμα. Δε ρωτάμε πού αφορά αυτό για να απαντούμε σε οποιοδήποτε σημείο. Που σημαίνει ότι δε λέμε «...και το θέμα αφορά στο ...», αλλά «...το θέμα αφορά το...» προσαρμόζοντας το αρθρο στο σωστό γένος.

Ήθελα να ήξερα, μόνο στη δική μου γενιά υπήρχαν φιλόλογοι που ήξεραν συντακτικό της ελληνικής γλώσσας και αγαπούσαν αυτό που έκαναν ώστε να λαχταρούν να μεταδώσουν γνώσεις; Αλλά δε νομίζω ότι όλοι όσοι παρουσιάζουν εκπομπές και ειδήσεις στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις καθώς και αυτοί που συντάσσουν τα κείμενα των εκφωνητών ή παρουσιαστών είναι κάτω από τριάντα. Για να μην πω πως τους περισσότερους τους θυμάμαι για πάνω από δέκα χρόνια να παρακολουθώ εκπομπές τους. Λοιπόν δεν είναι τόσο μικροί που να υποθέτει κανείς ότι τα τελευταία χρόνια τέλειωσαν το λύκειο που ομολογουμένως, υπάρχει έκπτωση της ποιότητας παροχής γνώσεων γραμματικής στα σχολεία.

Είναι άτομα που σε ένα δυο χρόνια, άντε τρία το πολύ θα αγγίξουν τον εφιάλτη κάθε γυναίκας, τα σαράντα. Δε μου φαίνεται, λοιπόν, πιθανό να έτυχα μόνο εγώ σε σχολεία με φιλότιμους δασκάλους και όλοι όσοι ανήκουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να φοίτησαν σε σχολεία με δασκάλους αδιάφορους και ανεύθυνους. Μερικοί μάλιστα, διατυμπανίζουν ότι αποφοίτησαν από ιδιωτικά σχολεία με τρανταχτά ονόματα. Πώς δεν ντρέπονται να μιλούν και να εκθέτουν όλους αυτούς υπήρξαν διδάσκαλοί τους; Είναι δυνατό, να μη διδάχθηκαν ότι τα δύο κ.κ. σημαίνουν πληθυντικό αριθμό και όχι δυο φορές κυρίους; Είναι μικρά παραδείγματα όσων λένε ότι η τηλεόραση και το ραδιόφωνο διδάσκουν.

'Aν η αρθρογράφος Μίρκα ήταν άντρας....

Αγαπητή Μίρκα,

Δεν έχω νιώσει ποτέ οργασμό με τον καλό μου

Απογοητευμένη παπαρούνα

Αγαπητή Απογοητευμένη παπαρούνα,

Ο γυναικείος οργασμος είναι ένας μύθος, που συνηρούν αυτές οι επικίνδυνες φεμινίστριες που μισούν τους άνδρες. Αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την οικογενειακή σταθερότητα. Μην του το επισημάνεις ποτέ. Δείξε του όλη σου την αγάπη με ένα ακριβό δώρο και μην ξεχνάς ένα καλό ρομαντικό γεύμα πάντα βοηθά.

Αγαπητή Μίρκα,

Η διάρκεια του σεξ με τον άντρα μου είναι μόλις 60 δευτερόλεπτα.

Ανικανοποίητη γαρδένια

Αγαπητή Ανικανοποίητη γαρδένια,

Είμαι συγκλονισμένη! Ο σύζυγός σου σε λατρεύει. Τον ερεθίζεις τόσο πολύ που δε μπορεί να συγκρατηθεί. Οσο πιο γρήγορο τόσο πιο μεγάλη η αγάπη του άνδρα για τη σύντροφό του, πίστεψέ με. Αγόρασέ του ένα πλήρες σετ κατασκευής επίπλων και φυσικά μαγείρεψέ του ένα καλό δείπνο.

Αγαπητή Μίρκα,

Ο φίλος μου δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα προκαταρκτικά.

Αγχωμένη Ορχιδέα

Αγαπητή Αγχωμένη Ορχιδέα,

Τα προκαταρκτικά είναι επιζήμια για την υγεία ενός άνδρα. Και το να τα ζητάς υποδηλώνει ότι δεν τον αγαπάς αρκετά. Θα έπρεπε να είσαι πάντα έτοιμη για τη σεξουαλική πράξη. Εξάλλου, τι νόημα έχουν όλα αυτά; Αποζημίωσέ τον με μια συνδρομή στο Playboy και ένα ρομαντικό δείπνο.

Αγαπητή Μίρκα,

Ο αρραβωνιστικός μου πέφτει για ύπνο αμέσως μετά το σεξ και ποτέ δεν κουβεντιάζει μαζί μου! Τι να κάνω;;;;

Παραμελημένη φρέζα

Αγαπητή Παραμελημένη φρέζα,

Το σεξ είναι πολύ δύσκολο και επίπονο έργο για έναν άντρα. Εξυπακούεται ότι μετά χρειάζεται οπωσδήποτε ξεκούραση. Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο σʼ αγαπά, τόσο πιο κουραστικό το σεξ άρα τόσο πιο μεγάλη η ανάγκη του για ξεκούραση. Προς θεού, μην τον πιέζεις! Αγόρασέ του ένα ακριβό ρολόι και μαγείρεψέ του ένα καλό δείπνο.

Αγαπητή Μίρκα,

Το αγόρι μου μου ζητά διαρκώς να κάνουμε στοματικό έρωτα. Από τη μαμά μου ξέρω ότι αυτή η πράξη δεν είναι για κορίτσια καλών οικογενειών.

Ντροπαλό γιασεμί

Αγαπητό Ντροπαλό γιασεμί,

ΚΑΝΤΟ! Το σπέρμα έχει όχι μόνο καλή γεύση αλλά και ελάχιστες θερμίδες! Είναι θρεπτικό, σε βοηθά να κρατηθείς σε φόρμα, αυξάνει το μέγεθος του στήθους σου και δίνει λάμψη στο θαμπό δέρμα. Οι άνδρες το ξέρουν αυτό από ένστικτο, γι αυτό και το προτείνουν. Η προσφορά του φίλου σου δείχνει πόσο σε αγαπά διότι πρέπει να ξέρεις ότι το στοματικό σεξ για τον άνδρα είναι επίπονο. Παρατήρησε την έκφραση του προσώπου του όταν θα το κάνεις. Σου συνιστώ να τον ευχαριστήσεις (έμπρακτα) και να του προσφέρεις ένα καλό δείπνο.

Αγαπητή Μίρκα,

Ο άντρας μου πρόσφατα μου εξέφρασε την επιθυμία να κάνουμε ερωτικό τρίο με την αδελφή μου. Μου φαίνεται λάθος. Τι να κάνω;;;

Μονογαμική Ανεμώνα

Αγαπητή Μονογαμική Ανεμώνα,

Είναι φανερό ότι ο άντρας σου, σου είναι πλήρως αφοσιωμένος. Δε σε χορταίνει! Γιʼ αυτό αναζητά το επόμενο καλύτερο δυνατό: την αδελφή σου. Σκέψου το ως ευκαιρία να συσφίξετε τους οικογενειακούς σας δεσμούς. Θα πρότεινα να συμπεριλάβετε και μερικά ξαδέλφια. Πάντως αν διστάζεις ακόμα, άφησέ τον να πραγματοποιήσει το όνειρό του με τους θηλυκούς συγγενείς σου, κάνε του ένα ακριβό δώρο και φυσικά μαγείρεψέ του ένα καλό δείπνο.

Αγαπητή Μίρκα,

Ο αρραβωνιαστικός μου περνάει πολλά βράδια με «τα παιδιά» όπως αποκαλεί τους φίλους του.

Μοναχική τουλίπα

Αγαπητή Μοναχική τουλίπα,

Πρόκειται για απολύτως φυσιολογική συμπεριφορά και θα πρέπει να την ενθαρρύνεις. Ο άντρας είναι από τη φύση του κυνηγός και χρειάζεται να επιβεβαιώνεται κάνοντας συντροφιά με άλλους αρσενικούς. Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρεις ότι η παρέα με τους φίλους του είναι μεν ευχάριστη αλλά και του προκαλεί στρες οπότε το να γυρίζει κοντά σου είναι μια ανακούφιση. Δεν έχεις παρατηρήσει πόσο πιο τρυφερός είναι όταν γυρίζει σε σένα; Ένα ρομαντικό δείπνο και απόλυτη ελευθερία είναι ό,τι καλύτερο.

Αγαπητή Μίρκα,

Το αγόρι μου σκέφτεται ακόμα τις πρώην του. Φοβάται ότι δε θα μου είναι πιστός.

Ανήσυχη Ντάλια

Αγαπητή Ανήσυχη Ντάλια,

Η ικανότητα ενός άνδρα για αγάπη είναι απεριόριστη. Έχει δε αποδειχθεί ότι αυξάνεται με τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων. Επομένως, με το να έχει κι άλλες γυναίκες ο σύντροφός σου ουσιαστικά αυξάνει την αγάπη του για σένα. Πρόσφερέ του ένα ρομαντικό δείπνο και κάνε τα στραβά μάτια στα ασήμαντα μικρά του ολισθήματα.

(το έλαβα με e mail και είπα να το μοιραστώ μαζί σας!)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ

Εδώ είμαι πάλι. Τι νομίζατε; Έτσι εύκολα θα γλιτώνατε από μένα;

Έλειψα μερικές μέρες λόγω κτηματολογίου. Δεν πήγα να δηλώσω την περιφέρειά μου που είναι λίγο μικρότερη από την πελοπόνησσο, αλλά όσα μου άφησε ο μπαμπάς μου φεύγοντας. Αυτήν την ταλαιπωρία θα σας την περιγράψω αργότερα.

Ξεκίνησα για τις εξωτικές Καρδιτσίους νήσους το Σάββατο το πρωί.

Τι το ήθελα; Το ίδιο είχε φροντίσει να κάνει ανάποδα και ένας βλαμμένος μπάτσος που ενημέρωσε κιόλας ότι θα πήγαινε να σκοτώσει την κουνιάδα του στην Αθήνα. Έμεινα στο δρόμο σταματημένη όχι πολύ, μόνο τρεις ώρες. Άκουσα τρεις φορές το σιντί των Ημισκουμπρίων. Τώρα, μου αρέσει κιόλας να ακούω Ημισκούμπρια. Μας έφαγε η ζέστη, η γκρίνια (φαντάσου εξήντα χρονών χήρα να ακούς Ημισκούμπρια δυνατά! Τα έπαιξε η μαμά μου), η τσατίλα. Λίγο είναι να είσαι στο αυτοκίνητο, ξυπνητή από τις έξι, σταματημένη, με το ντάπα ντούπα στη διαπασών και να μην ξέρεις και τι συμβαίνει;

Τέλος πάντων όταν ξεκινήσαμε είχε και τα καλά του. Ο δρόμος ήταν άδειος. Δεν έτρεχα, πετούσα χαμηλά. Θα έρθουν οι κλήσεις της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα με το τσουβάλι. Αν έχετε γνωστό να τις σβήσει, βοηθήστε με. Θα χρεωθώ για να τις πληρώσω όλες.

Φτάσαμε στο χωριό, βλέπε φωτό παραπλεύρως, νωρίς το απόγευμα. Το σπίτι μας δεν ήταν να κατοικηθεί. Τελευταία φορά που είδε άνθρωπο ήταν πέρσυ τέτοιο καιρό. Οι αράχνες είχαν κάνει χωριό και οι ακρίδες μπούκαραν μόλις άνοιξα την πόρτα. Η μαμά μου έμεινε στη θεία μου γιατί είναι μόνη της και εγώ με το γιο μου βρήκαμε την ιδανική λύση.

Αυτός θα έμενε με τη γιαγιά του και εγώ στην άλλη μου τη θεία μου που έχει ξενώνα.

Δε σας λέω τίποτα. Χλιδή. Τα δωμάτια με κλιματισμό, τζάκι, τηλεόραση. Τιμή; 50 ευρώ τη βραδιά (τα φθηνότερα στο χωριό), καλά, εγώ δεν πλήρωσα, πληρώθηκα κιόλας. Και εξηγώ.

Το βράδυ, όταν έκλεισα την τι βι, άκουγα τα κουδούνια των προβάτων που στάλιαζαν στη λίμνη κοντά. Το πρωί είδα την ανατολή από τη βεράντα του δωματίου μου (άτιμη αεροπορία, και στο ρεπό ξυπνώ στις έξι). Άκουγα τα βατραχάκια στις όχθες της λίμνης παρότι βρίσκεται πάνω από πενήντα μέτρα χαμηλότερα και πάνω από οχτακόσια μέτρα πιο μακριά σε ευθεία! Η μύτη μου έσπασε από τις πίτες που έψηνε η θεία μου για να προσφέρει πρωινό σε δυο ζευγάρια που μένανε στον ξενώνα της. Για πρωινό είχε, πλαστό (πίτα από καλαμποκάλευρο με τυρί και πράσα), μαρμελάδα σπιτική, τυρόψωμα, κέικ με αυγά χωριάτικα και φρέσκο πρόβειο βούτυρο (πρέπει να την έφτασα την πελοπόνησσο!). Μετά, έκανα μια βόλτα στο χωριό και το μεσημέρι πήγα για ύπνο αλλά με τέτοια θέα, ποιος κοιμάται;

Το βράδυ η θεία είχε φτιάξει κατσικάκι στη γάστρα με πατάτες και κορόμηλα. Κόλαση. Και πίτες φυσικά. Πολλές πίτες.

Τη Δευτέρα, πήγαμε στη νεροτριβή τα μάλλινα για πλύσιμο. φάγαμε τόσες που μας έπιασε κόψιμο! Το μόνο άσχημο ήταν τα ζουζούνια. Πολλά ζουζούνια. Πάρα πολλά. Και δεν είχα και φλιτ! Φανταστικά ήταν. Μαζέψαμε μούρες (στην Καρδίτσα τις λέμε σκαμνιές)

Την Τρίτη θα σας την περιγράψω όταν θα καταλαγιάσουν τα νεύρα μου. Ένα σας λέω. Την άλλη Δευτέρα πρέπει να ξαναπάω στην Καρδίτσα!

Και σήμερα επέστρεψα. Μια χαρά ήταν εκεί. Υψόμετρο 1100 μέτρα, δροσιά (το βράδυ χρειαζόσουν ζακέτα τουλάχιστον), ξεκούραση και καλοπέραση. Άσε που χόρτασα οξυγόνο. Ζήτημα τη Δευτέρα να υπήρχαν 10 αυτοκίνητα στο χωριό!

Αν δεν ξέρετε που να πάτε το σαββατοκύριακο, ελάτε στη λίμνη Πλαστήρα. Η κυρία Ελένη (Το Μπαλκόνι της Λίμνης) θα σας περιποιηθεί όπως εμένα. Αν πείτε δε, ότι με ξέρετε, θα σας κάνει και άλλες τιμές. (24410 93038). Προσοχή. Δε ρωτάτε ποια είναι η κούκλα στην ασημένια κορνίζα. Είναι η κόρη της που πέθανε πριν τρία χρόνια. Ρωτάτε όμως ποιο είναι το μωρό στην άλλη ασημένια κορνίζα. Είναι το εγγονάκι της που είναι μόλις τεσσάρων μηνών. (από το γιο της, καλά χαζέψατε από τη ζέστη;)

Αυτά για σήμερα, έχω και να μιλήσω με το δικηγόρο μου και τα έχω πάρει από τώρα…

Φιλιά στον αέρα (μη μας φύγει και το μέικ απ), μέχρι νεωτέρας, γειά σας!